www.parowozy.com.pl

Doctor

Poza tym: jaki twoje żale mają związek z TPWP?

Magda

Jestem częstym bywalcem w parowozowni i zawsze czuję się tam miło widziana. Robię dużo zdjąć, bo są mi potrzebne do grafik, ale nigdy nikt nie był dla mnie niemiły, wręcz przeciwnie.
A atmosfera, która tam panuje jest wspaniała. Razz

kkStB

Temat już stary, ale dorzucę swoje 3 grosze...

Przyszedł człowiek do parowozowni, ale podobno nie miał czasu na jej zwiedzanie. To po co przyszedł? Smile

Jeśli jego relacja jest prawdziwa, to rzeczywiście nie został potraktowany uprzejmie, ale z drugiej strony skoro chciał na "krzywe usta" wejść bez biletu to też nie postąpił zbyt zacnie.

Muzea na całym świecie żyją m.in. z biletów itd. U nas nie będą żyć bo taki jeden z drugim głupich 10 zł żałują. PRL-owskie nawyki - należy mi się za darmo! Niestety, albo chcemy mieć skanseny jak w Niemczech (zadbane, choć płatne), albo zostaną nam złomowiska (ale za to darmowe).

Ariel Ciechański

spike232323

Ariel jeszcze muszą być pocztówki, bo to co można kupić w Wolsztynie jest sprzed lat albo jakościowo takie, że na pewno w albumie tego nie umieścisz.

Ariel Ciechański

Konfi

To i ja powiem, jak mnie(i kolegów) Wolsztyn przywitał...

Od mięsięcy zaplanowany wyjazd z kolegami do Wolsztyna zaczął się awarią waszej jakże wspaniałej lokomotywy. Z tego co zauważyliśmy jest bezawaryjna, zdarzają się tylko awarie w poniedziałki, wtorki, środy, czwartki, piątki, soboty i niedziele, a tak poza tym to wcale. Po wcześniejszym rytualnym zapaleniu papierosa, udaliśmy się na z góry zaplanowane miejsce stacjonowania.

Przetoczyliśmy swoje stęchłe szmaty zwane ubraniami przez całe miasto. Padał deszcz. Po trzech godzinach czekania usłyszeliśmy, że rezerwacja została anulowana z powodu niemca. Niemiec ten zwany też alzheimerem objawia się zanikami pamięci. Poirytowani zastanym stanem rzeczy wróciliśmy ze swoimi kilogramami bagażów na stacje i już szukaliśmy spalinowozu (parowóz jakimś cudem dalej stał zepsuty) do domu, lecz postanowilismy sprawdzić czy w parowozowni nie maja kilku wolnych celi. Na dzień dobrzy przywitał nas dyspozytor i podpity pracownik parowozowni. Na nasze szczęście okazało się, że wolna jest jedna cela z czterema pryczami. Było nas trzech w tym jeden grubas, więc w sam raz. Tego dnia oprócz zdrapywania pająków ze ścian i radosnych okrzyków "Parowóz nie jeździ!", nic się nie działo.

Kolejny dzień pobytu w krainie cudów i rzeczy niemożliwych rozpoczął się dobrze.
Wspólnie orzekliśmy, że cokolwiek jeździ idziemy to focić. Tak też się stało!
Cała nasza trójka zapakowała swoje cztery litery w szynobus (taki autobus na szynach) i udała się do najbliższej wiochy. Pierwszy dzień był, więc nie zapuściliśmy się daleko. Usytuowaliśmy się na polu ściętego zboża. Słaby motyw jak na tak urodzajny we wspaniałe budowle i niezliczone pagórki szlak, jednak postanowiliśmy być orginalni i zrobic zdjęcie inne niż na waszych równie interesujących jak Wasz szlak galeriach. Czekaliśmy 40 minut i uznaliśmy, że jak nic był wypadek, albo wniebowzięcie cudownych wolsztyńskich maszynistów, bo spóźnić się prawie godzine na pięciokiliometrowym odcinku to talent.Po równej godzinie odeszliśmy od posterunków. Idąc w kierunku stacji usłyszeliśmy wesołe, napełniające serce radością rp1 sygnalizujące, że własnie spieprzyliśmy sobie zdjęcie. Po wnikliwej obserwacji werdykt był jednoznaczny "Stonka też się zepsuła". Postanowiliśmy nigdy wiecej nie bagatelizowac punktualności wolsztynskich pociągów i siedzieć dopóki nie pojadą. Tak więc zasiedliśmy na szlaku pełnym motywów i wyczekiwaliśmy tego, co miało kiedyś nadejść.
Nadeszło tym razem z dwugodzinnym opóźnieniem.
Zepsuły się już trzy lokomotywy.
"CO ZA SUPER MIEJSCE! Nawet rekordy świata tu biją!" - pomysleliśmy i żwawym krokiem z usmiechem na ustach szukaliśmy monopolowego, aby wieczorem zjeść kolacje przy świecach. Nasz dobry humor związany z punktualnością i dobrym stanem technicznym zepsuła nowina, że w całym Wolsztynie jest tylko jeden sklep tak bardzo potrzebny polakom i akurat jest niedyspozycyjny. Mimo przeciwności, polak zawsze zaradzi i udało się kupić litr chleba 40%. Zanim jednak doszliśmy do pokoju, przed noclegownią siedział zaś "gość", który chciał pokazać światu, jakiej muzyki słucha, tak więc i my mogliśmy sobie posłuchać w najwyższej jakości muzyki granej na głośnikach z laptopa. Mimo to, był to udany dzień.

Po sytej kolacji składającej się z zupek chińskich i błogim dwugodzinnym snie wstaliśmy o 3:40 i poszliśmy na pociąg. Pojechaliśmy kilka kilometrów by złapać skład o poranku. Bóg jak zawsze był dla nas chojny i obdarzył nas brakiem światła przez zachmurzenie. Mimo to udało się zrobić jako takie zdjęcia. potem ruszylismy do Steszewa. W tym mieście musiała kiedys wybuchnąć bomba atomowa i skaziło najwidoczniej najblizszy teren. Ci sami ludzie chodzacy w kółko z tępym wyrazem twarzy. jeden czarny golf ze subwooferem z tłuczków do ziemniaków również kręcący się w kółko. Gang motorynkarzy pierdzących swoimi "maszynami"... To kilka z atrakcji jakie czekają na zwiedzających w Stęszewie! Gratis podczas ulewy otrzymacie starego dziadka z parasolką kręcącego kółka na rampie.
Dla miłośników kolei dodatek: Semafor wjazdowy i wyjazdowy trzymany w pozycji "wolna droga" dodatkowo przez pół godziny od przejazdu pociągu. Dziękujemy panie dyżurny!

Ostatni dzień. Również wstajemy rano by poprawić wspaniała i tak fote z poranka. Dochodząc na peron zauważamy odpalony, czekający juz na nas szynobus, jednak z napisem "Leszno". Z niskimi moralami przeturlalismy się pod parowóz z prośbą o "zabranie na kabinie jeden przystanek bo wstaliśmy rano, nie zrobimy zdjęcia, chcielibyśmy chcoiaż kawałek na maszynie".
Maszynista o przyjaźnie nastawionym wyglądzie spokojnym głosem ryknął: "A JEST PIWO?".
Przypomniwszy sobię, że w Mieście Cudów I Rozpadających Się Lokomotyw jest tylko jeden monopolowy i jest 4 rano odrzekliśmy
"No niestety nie, wszystko zamknięte".
Na co nadal przyjaźnie nastawiony do świata maszynista jeszcze spokojniej, ochrypłym głosem wykrzyczał "NIE MA PIWA NIE JEDZIECIE".

Cóż za przywiązanie do pracy! Podziwiam tego człowieka, nie ugiął się presji i trzymając się regulaminu nie przewiózł nas - nędznych miłośników - zasranych czterech kilometrów.

PODSUMOWANIE:
Wszytsko sie wali, dziwne, że nie płonie i nie wybucha. Atmosfera jak w berlinie w czterdziestym piatym.
Mozna się jednak "cofnąć w czasie" dzięki uprzejmości ludzkiej rodem z PRL'u.
Jedynie co to konduktorzy bardzo mili (śmiem twierdzić, że nie sa z regionów Wolsztyna).
I kilka innych osób, które pomogły nam podczas naszej skazanej z góry na niepowodzenie wyprawy.

Z wyrazami współczucia i zażenowania
Hubert S.
Filip D.(grubas)
Mateusz J.

I prosimy, panie moderatorze, nie usuwaj tego, mimo to że pokazuje to prawdę o Wolsztynie.

para_buch

heh często teraz zapotrzebowanie więkrze na gości z jajami, szczotką, pędzlem i chęciami niż z "pufającymi" dumą fotograficiażami Razz

hub93

Zapotrzebowanie wieksze na nie sponiewierane maszyny, ale sądząc po 112 marne szanse.

Konfi

Irys

Fajny ten twój post, taki satyryczny. Trudno się z tym nie zgodzić. Przyjechaliście z daleka, tym większa frustracja. Ci co bywają tam częściej są już odporni na takie niedogodności. Niepotrzebna ataki na TPWP, ich pociągi i wysiłek włożony, żeby jakoś to wszystko wyglądało. Parowozownia ma jednego wspaniałego właściciela PKP Cargo. To właśnie do nich powinieneś wysłać swój list!
A jeszcze jedno: na co komu te mądre teksty na temat Stęszewa? To chyba na twoją miejscowość spadła atomówka, że twój mózg nie dostrzega, że to co zastałeś w moim mieście jest powszechne jak Polska długa i szeroka. A w twarzach tych młodych ludzi o których pisałeś jest więcej optymizmu, siły, wiary i humoru niż w twojej. To że się z czymś nie utożsamiasz i nie masz na ten temat pojęcia nie upoważnia cię to obrzucania innych błotem.

Konfi

łysy

Podsumowując chciałoby się zbluzgać autora postu dotyczącego "wypadu do Wolsztyna" jednak nie sposób się z nim nie zgodzić w niemal każdej kwestii (nie licząc Stęszewa gdyż to może trochę nie na temat). Cynizm panujący w tej trupiarni ( tylko taka nazwa jest adekwatna do stanu tego obiektu) jest porażający i odpychający. Zobaczymy jak długo. Pozdrawiam

KOLEJWIZJA · Wysłany: Pon 20:09, 14 Mar 2011 Temat postu:

Cóż za miła i elokwentna konwersacja się wywiązała w niniejszym wątku. A jaka chęć do współpracy i pomocy.
Podziwiam.